sarong daan na parol
ang tinayud ko sa kahoy
sa atubangan ning harong
nakapa-saringoy sa ga-aragi
ta pirmi ining ga sayaw
sa namumugtakan na hardin
na dating panu ning kaburakan
pero ta rinupigan
ning mga bagyong maisog
kapupung’aw pag minaabot ang banggi
ta piga tago ini ning kadurman
kang dai pang koriente
sarung bangging pakadlum
nabigla ako sa natan’aw
mga t-U-n-T-u-n-B-a-L-a-G-o-N
baging mga saladatuy na ilaw
nag ilap-ilap sa paribot
kaining parol na nakatayud sa kahoy
dangan kang magtingkarag
nanggilabo ako sa natan’aw
ang splendour ning firmamento
baging uran ning mga bitoon’
hare sa langit sagcod sa kinaban
na pinunasan ning maisog na panahon
pagmate ko, biglang nagriwanag
baco sanang ang bilog na kapaributan
kundi ang sakong buhay man
dahil sa hararum na kaogmahan
Emmanuel! Emmanuel! Emmanuel!
mabalos sa macusog na mga bagyo
sa mga bangging pakadlum
sa riwanag ning mga bitoon
sa mga tuntunbalagon
sagcod sa daan na parol.