sarong daan na parol

ang tinayud ko sa kahoy

sa atubangan ning harong

 

nakapa-saringoy sa ga-aragi

ta pirmi ining ga sayaw

sa namumugtakan na hardin

na dating panu ning kaburakan

pero ta rinupigan

ning mga bagyong maisog

 

kapupung’aw pag minaabot ang banggi

ta piga tago ini ning kadurman

kang dai pang koriente

 

sarung bangging pakadlum

nabigla ako sa natan’aw

mga t-U-n-T-u-n-B-a-L-a-G-o-N

baging mga saladatuy na ilaw

nag ilap-ilap sa paribot

kaining parol na nakatayud sa kahoy

 

dangan kang magtingkarag

nanggilabo ako sa natan’aw

ang splendour ning firmamento

baging uran ning mga bitoon’

hare sa langit sagcod sa kinaban

na pinunasan ning maisog na panahon

 

pagmate ko, biglang nagriwanag

baco sanang ang bilog na kapaributan

kundi ang sakong buhay man

dahil sa hararum na kaogmahan

 

Emmanuel! Emmanuel! Emmanuel!

 

mabalos sa macusog na mga bagyo

sa mga bangging pakadlum

sa riwanag ning mga bitoon

sa mga tuntunbalagon

 

sagcod sa daan na parol.